امسال هم مثل هرسال ویمبلدون از نمک و هنر منصور بهرامى بازیکن ایرانى بى بهره نماند.

بهرامى به همراه همبازى فرانسوى اش هانرى لکونت در دوبل قهرمانان بالاى ٤٥ سال امسال سه مسابقه داد که با استقبال شدید هزاران تماشاگر که منصور منصور مى کردند روبرو شد.

حضور بهرامى در تورنمنت هاى گران اسلم که سال ها است ادامه دارد یکى از بخش هاى مفرح این تورنمنت ها است. شیرین کارى ها و نمک پاشى هاى او به همراه بازى هنرمندانه اش هواداران زیادى در سراسر جهان برى او دست و پا کرده است.

برگزارکنندگان مسابقات تنیس که از محبوبیت بهرامى و لکونت آگاهند همیشه مسابقات این دو را در زمین هاى اصلى که هزاران تماشاگر را در خود جاى مى دهند برگزار مى کنند تا افراد بیشترى از هنر آنها لذت ببرند.

بهرامى که حالا ٥٦ ساله است به خاطر شغل پدرش در ورزشگاه امجدیه (شیرودى فعلى) در زمین تنیس آن ورزشگاه بزرگ شد و به گفته خودش به علت نداشتن استطاعت مالى براى خرید راکت تنیس با ماهى تابه آشپزخانه تمرین می کرده است.

همین تمرین ها و پشتکار بهرامى باعث شد که در ١٦ سالگى عضو تیم دیویس ایران شود و در همان سن اولین پیروزى خود را به دست آورد. اما انقلاب اسلامى ایران زندگى او را تغییر داد.

مقامات حکومت جدید ایران که تنیس را ورزشى به قول خودشان طاغوتى مى دانستند در زمین هاى تنیس را بستند. بهرامى به گفته خودش مدتى با بازى تخته نرد سر خود را گرم مى کرده اما سرانجام طاقت نمى آورد و عازم فرانسه مى شود.

در فرانسه زمانى که بهرامى موفق مى شود خود را وارد تور تنیس بازان حرفه اى کند دیگر سن و سالى از او گذشته بود و نمى توانست در مسابقات انفرادى در برابر جوانترهائى که در بهترین مدارس تنیس جهان تعلیم دیده بودند عرض اندام کند.

اما او جاى خود را در تنیس دوبل پیدا کرد و در جمع بازیکنان این رشته سرشناس شد. اوج تنیس حرفه اى او در سال ١٩٨٩ بود که در مسابقات تنیس جام آزاد فرانسه، رولان گاروس، به فینال مسابقات دوبل رسید.

اما شهرت و محبوبیت بهرامى از سال ١٩٩٣ آغاز شد که انجمن بازیکنان حرفه اى تنیس تور قهرمانان را براى بازیکنان بالاى ٣٥ سال راه انداخت. بهرامى در این تور شانه به شانه نامدارانى چون ایلى ناستازى، بیون بورگ و جان مک انرو سراسر جهان را درنوردید و در تورنمنت هاى مختلف درخشید.

بهرامى مى گوید که برد و باخت براى او کم اهمیت تر از سرگرم کردن مردم است. به همین جهت در خیلى از مسابقات بهرامى بازى برده را براى اینکه با شیرین کارى هایش مردم را سرگرم کند مى بازد. البته این شیرین کارى ها و شگردهاى اعجاب آور کار هرکسى نیست و تنها از عهده تنیس باز اعجوبه اى چون بهرامى بر مى آید.

بهرامى که به همراه همسر فرانسوى و فرزندانش در پاریس زندگى مى کند ٤٠ هفته از سال را از خانه دور است و در تورنمنت هاى نمایشى و غیر نمایشى شرکت دارد. او مى گوید سن و سال برایش مهم نیست و تا وقتى که شرایط بدنى اش اجازه دهد و مردم از او استقبال کنند به بازى ادامه خواهد داد.

جان مک انرو که خود اعجوبه اى در تنیس است مى گوید که بهرامى بااستعدادترین تنیس بازى است که تاکنون دیده. خیلى دیگر از بازیکنان تنیس هم معتقدند که اگر فرصت هاى بهرامى در جوانى از دست نمى رفت او مى توانست یکى از قهرمانان بزرگ تنیس جهان باشد.