فخری گلستان در مراسم تشییع پسرش، کاوه گلستان- عکسها از ایمان بشری
مریم فخر اعظم تقوی شیرازی، معروف به فخری گلستان، روز ۱۶ تیر در تهران درگذشت.
خانم گلستان در سال ۱۳۰۴ به دنیا آمد و در ۱۷ سالگی با پسرعموی خود، ابراهیم گلستان، نویسنده معروف ایرانی، ازدواج کرد.
فخری گلستان را جزو نخستین کسانی می دانند که در تهران، اقدام هایی را در جهت سر و سامان دادن به وضعیت کودکان خیابانی انجام داد. او تا سال ها مدیر پرورشگاهی بود که به تربیت فرزندان معتادان می پرداخت.
خانم گلستان در سال های اخیر سفالگری می کرد و چند نمایشگاه انفرادی از آثارش برگزار کرده بود. سال گذشته، او از سوی دوسالانه سفالگری مورد تقدیر قرار گرفت.
"فیل"، نوشته اس‍لاوم‍ی‍ر م‍روژک، نویسنده لهستانی، و "ک‍س‍ی م‍را ن‍م‍ی‌ش‍ن‍اس‍د؛ ص‍دای کودکان زاغ‍ه‌ن‍ش‍ی‍ن ام‍ری‍ک‍ا" از ترجمه های فخری گلستان است.
او در سال ۱۳۷۴ در مجله توقیف شده "زنان" یادداشتی با عنوان "سفالگری را برای زن‍ده‌ب‍ودن م‍ی‌خ‍واه‍م نه برای زندگی" نوشته بود.
فخری گلستان و جیم میور، خبرنگار وقت بی بی سی در تهران، در مراسم تشییع کاوه گلستان
لیلی گلستان، مترجم و دختر فخری و ابراهیم گلستان، در گفت و گو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) درباره مادرش گفت: " ایشان بیماری خاصی نداشت، اما از مرگ پسرش، کاوه گلستان، ضربه بزرگی خورد که فکر می‌کنم علاوه بر کهولت سن، تحمل داغ فرزند یکی از اصلی‌ترین دلایل مرگ ایشان بود."
کاوه گلستان، عکاس و مستندساز، در ۱۳ فروردین ۱۳۸۲ هنگام تصویر برداری برای شبکه خبری بی‌بی سی در خط مقدم جنگ در شهر مرزی کفری در ۱۳۰ کیلومتری کرکوک عراق در اثر انفجار مین کشته شد.
فخری گلستان در گفت و گویی با روزنامه سرمایه گفته بود: "آدم ها نمی میرند، عدم حضور جسمانی مرگ نمی آورد، نگاه حقیقت طلب این آدم هاست که نگهشان می دارد، برای همین است که من هرگز برای دیدن کاوه بر سر مزار نمی روم. کاوه رفتنی نیست، چشمانش را همیشه زنده، وام داده به تصاویری که دنیا را تکان داده است."
فخری گلستان از سال ها قبل تا هنگام مرگ، جدا از ابراهیم گلستان زندگی می کرد و هنگام مرگ ۸۷ سال داشت.
لیلی گلستان گفته است که به درخواست مادرش، مراسم تدفین او در جمعی کوچک و خانوادگی برگزار خواهد شد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
