رژیم بعث عراق كه با حمایت دولت های غربی و همراهی قدرت های منطقه جنگی نابرابر را به كشور ایران تحمیل كرده بود. پس از ناامیدی از دستیابی به اهدافش مبنی بر تصرف خاك ایران و بدون كسب وجهه ای در منطقه، مجبور شد تا به جنگ پایان دهد.

صدام حسین با پایان جنگ تحمیلی علیه ایران، در برابر انبوهی از بدهكاری های ناشی از مخارج سرسام آور جنگ و موج ویرانی های كشور روبه رو شد.

پس با طرح ادعاهای واهی، آشوبی دیگر را درمنطقه به راه انداخت و این بار كشور كویت درتیررس خواسته های او قرار گرفت، درهمین زمان صدام مخالفت خود را با خطوط مرزی عراق - كویت (كه توسط استعمارگران انگلیسی در سال 1301 تعیین شده بود) بیان كرد و دلیل مخالفت خود را به جدایی عراق از دریا مستند ساخت.

بهانه دیگر او این بود كه كویت بایستی در هزینه های جنگ با ایران این كشوررا همراهی كند، لذا از كویت خواست كه بدهی 30 میلیارد دلاری عراق را ببخشد، ولی دولت كویت زیر بار این خواسته نرفت.

با رد این تقاضا توسط دولت كویت، بحران در روابط دو كشور آغاز شد. صدام كه با داعیه ملی‌گرایی عربی بر سركار آمده بود، اكنون كه یك كشور بدهكار با زیرساخت های نابود شده را پیش روی خود می دید؛ از كشورهای صادركننده نفت خواست تا با كاهش تولید موجب افزایش قیمت نفت شوند.

كویت با دارا بودن مقادیر زیاد نفتی و میزان استخراج بالا سعی داشت تا بهای نفت را پایین نگه دارد، در حالی كه عراق نیاز شدید به تامین سرمایه از طریق فروش نفت داشت. بنابراین كویت به همراه كشورهای مخالف كاهش صادرات نفت از تصمیم اوپك جهت كاهش تولید جلوگیری به عمل آوردند.

ذخایر نفتی كویت خود از جمله عوامل طمع و چشمداشت صدام به این كشور بود، در حالی این دو كشور تقریبا از ذخایر نفتی برابری برخوردار بودند، اما جمعیت كویت تنها 2 میلیون و جمعیت عراق حدود 25 میلیون نفر بود.

در این زمان حفر چاه‌های نفتی در مناطق مرزی مورد مشاجره دو كشور توسط كویت، كافی بود تا صدام آتش جنگ را برافروزد و دستور حركت نیروهایش را به سمت كویت صادر كند.

سرانجام ساعت 2 نیمه شب 11 مرداد 1369 نیروهای گارد ریاست جمهوری عراق و نیروهای ویژه ارتش این كشور هجوم به خاك كویت را آغاز كردند.

نقش محوری را در این هجوم كماندوها برعهده داشتند كه بوسیله هلی كوپتر و قایق وارد خاك كویت شده و سایر نیروها نیز اقدام به تصرف فرودگاه ها و دو پایگاه هوایی كویت كردند.

نیروی هوایی، زمینی و دریایی كویت از نخستین ساعات شروع حمله در برابر نیروهای عراقی مقاومت كردند، اما ارتش این كشور به لحاظ تعداد نیرو و تجهیزات آمادگی لازم را جهت مقابله نداشتند.

صدام پس از اشغال كویت، 'علاء حسین علی' را به عنوان دست نشانده خود در كویت بر سر كار گمارد، اما در واقع 'علی حسن المجید التكریتی' معروف به علی شیمیایی اداره كویت را برعهده داشت. او همچنین كویت را به عنوان استان نوزدهم، بـه عـراق ضـمیمه و تمامی سفارتخانه های خارجی را در كـویـت تـعـطـیـل كرد.

پس از این حمله، رهبران كشورهای مختلف جهان آن را قاطعانه و در سطح گسترده ای محكوم كردند. پس از انجام هماهنگی های لازم میان آمریكا، شوروی و دیگر قدرت های جهان، موضوع حمله عراق به كویت در شورای امنیت سازمان ملل مطرح و نخستین قطعنامه این شورا، به شماره 660، پیرامون محكومیت این تجاوز صادرشد. در این قطعنامه از عراق خواسته شد، بی درنگ و بدون قید و شرط، تمام نیروهای خـود را از كـویـت خـارج سـاخته و بـه مـواضع اوّل اوت 1990 برابر با دهـم مـرداد 1369 بـازگـردانـد.

شورای امنیت سازمان ملل متحد از زمان آغاز جنگ تا دوماه پس از آن؛ 23 قطعنامه در خصوص جنگ عراق و كویت به تصویب رساند.

قطعنامه‌های مذكور درخواست‌هایی را مطرح و شرایط گوناگونی را برای عراق تعیین كرد اما صدام حسین به این قطعنامه ها اعتنایی نكرد.

با توجه به شدت یافتن بحران در منطقه و وجود حدود 10 درصد كل ذخایر نفت خام جهان در كویت، اشغال این كشور بهای نفت جهانی را به شدت افزایش داد. آمریكا كه از مدت ها پیش مترصد فرصتی برای حضور نظامی در منطقه خاورمیانه و همچنین نمایش قدرت خود بود، این آشوب طلبی صدام را بهانه و جامعه جهانی را به دخالت نظامی ترغیب كرد.

سرانجام امریكا با نیروهای متحد خود در 27 دی 1369 جنگی را با نام عملیات 'طوفان صحرا' علیه عراق آغاز و پس از 42 روز جنگ هوایی و 100 ساعت جنگ زمینی، در نهم اسفند ماه 1369 نیروهای عراقی را از خاك كویت عقب راند وصدام را مجبور به تسلیم كرد.

صدام در توافقنامه آتش‌بس متعهد شد تا همه جنگ‌افزارهای شیمیایی و بیولوژیك خود را از بین ببرد و به بازرسان سازمان ملل اجازه بازرسی از پایگاه‌های خود را بدهد.

براساس تخمین سازمان های بین المللی مانند یونیسف و سازمان بهداشت جهانی ورود كشورهای متخاصم غرب به این جنگ برای پا درمیانی كه جز تحریم و بمباران های متعدد چیز دیگری در برنداشت، به مرگ بیش از صدها هزار نفر در دو كشور منجر شد، اكثر جان باختگان افراد غیر نظامی به ویژه كودكان و زنان بودند.

حمله عراق به كویت كه به جنگ 'جنگ خلیج فارس' معروف شد؛ منجر به حضور بلند مدت آمریكا در خلیج فارس، دخالت بیگانگان و ایجاد جو ناامنی در منطقه شد.

اطلاع**2059**9131